Algengasta túlkunin á Diamond Sutra er að hún snýst um ófullkomleika. En þetta er forsenda byggð á miklu slæmu þýðingu. Svo hvað þýðir það?
Fyrsta vísbendingin um þemað, svo að segja, um þessa sútra, er að skilja það er einn af Prajnaparamita - fullkomnun viskunnar - Sutras. Þessar sutras tengjast annarri beygju á dharma hjólinu. Mikilvægi annarrar beygjunnar er þróun kenningarinnar um sunyata og hugsjónin um bodhisattva sem færir allar verur til uppljóstrunar.
Sútran er mikilvægur áfangi í þróun Mahayana. Í fyrstu beygjukenningum Theravada var mikil áhersla lögð á uppljómun einstaklinga. En demanturinn tekur okkur frá því -
"... allar lifandi verur verða að lokum leiddar af mér til endanlegrar Nirvana, loka loka lotu fæðingar og dauða. Og þegar þessi órjúfanlega, óendanlega fjöldi lifandi verna hefur öllum verið frelsaður, í sannleika sagt ekki einu sinni ein veran hefur í raun verið frelsuð.
"Hvers vegna Subhuti? Vegna þess að ef bodhisattva heldur sig fast við tálsýnin um form eða fyrirbæri eins og ego, persónuleika, sjálf, sérstök manneskja eða alhliða sjálf sem fyrir er, þá er viðkomandi ekki bodhisattva."
Siðleysi var rakið af sögulegu Búdda í fyrstu beygjukenningum og demanturinn er að opna dyr fyrir eitthvað umfram það. Það væri synd að sakna þess.
Nokkrar enskar þýðingar á demantinum eru af mismunandi gæðum. Margir þýðendanna hafa reynt að átta sig á því og hafa gert það með fullum krafti hvað það er að segja. (Þessi þýðing er dæmi. Þýðandinn reyndi að vera hjálpsamur en þegar hann reyndi að gera eitthvað vitsmunalegt skiljanlegt þurrkaði hann út dýpri merkingu.) En í nákvæmari þýðingunum er eitthvað sem þú sérð aftur og aftur samtal eins og þetta:
Búdda: Svo, Subhuti, er hægt að tala um A?
Subhuti: Nei, það er enginn A að tala um. Þess vegna köllum við það A.
Nú gerist þetta ekki bara einu sinni. Það gerist aftur og aftur (að því gefnu að þýðandinn hafi vitað um viðskipti sín). Til dæmis eru þetta úrklippur úr þýðingu Red Pine:
(Kafli 30): "Bhagavan, ef alheimur væri til, þá myndi festing við einingu vera til. En hvenær sem Tathagata talar um festingu við einingu, þá talar Tathagata um það sem enga festingu. Þannig er það kallað 'viðhengi við einingu. ''
(31. kafli): "Bhagavan, þegar Tathagata talar um sjálfssýn, þá talar Tathagtata um það sem enga sýn. Þannig er það kallað 'sýn á sjálfið.'"
Þegar þú lest sútra (ef þýðingin er nákvæm) lendirðu í kafla 3 um þetta aftur og aftur. Ef þú sérð það ekki í hvaða útgáfu sem þú ert að lesa skaltu finna aðra.
Þú þarft að sjá stærra samhengið til að meta það sem sagt er í þessum litlu klemmum. Mín lið er að til að sjá hvað sútra bendir á, hérna er gúmmíið hittir veginn svo ekki sé meira sagt. Það hefur enga vitsmunalegan skilning, þannig að fólk röltir um þessa hluta sútunnar þangað til þeir finna traustan jarðveg á versinu „bólan í straumi“. Og þá hugsa þeir, ó! Þetta snýst um ófullkomleika! En þetta er að gera mikil mistök vegna þess að hlutirnir sem ekki gera vitsmunalegan skilning eru mikilvægir til að skynja demantinn.
Hvernig á að túlka þessar „A er ekki A, þess vegna köllum við það A“ kenningar? Ég hika við að gera ráð fyrir að skýra það, en ég er að hluta til sammála þessum prófessor í trúarbragðafræðum:
Textinn véfengir þá sameiginlegu trú að innan hvers og eins okkar sé óhreyfanlegur kjarni eða sál - í þágu lauslegri og venslaðari sýn á tilveruna. Neikvæðar eða að því er virðist þversagnakenndar yfirlýsingar Búdda gnægir í textanum, svo sem "Mjög fullkomnun innsæis sem Búdda hefur boðað er í sjálfu sér fullkomnun."
Prófessor Harrison útfærði, „Ég held að demantasútran grafi undan skynjun okkar á því að það séu nauðsynlegir eiginleikar í hlutum reynslunnar.
„Til dæmis gerir fólk ráð fyrir að þeir hafi„ sjálfa sig. “Ef það er tilfellið væri breyting ómöguleg eða það væri blekking.“ sagði Harrison. "Þú myndir örugglega vera sami maður og þú varst í gær. Þetta væri skelfilegur hlutur. Ef sálir eða" sjálf "breyttust ekki, þá værir þú fastur á sama stað og værir eins og þú varst þegar þú varst, segðu, tvö [ára], sem er fáránlegt ef þú hugsar um það. “
Það er miklu nær dýpri merkingu en að segja að sutrain snúist um ófullkomleika. En ég er ekki viss um að ég sé sammála túlkun prófessorsins á „A er ekki A“ yfirlýsingunum, svo ég mun snúa mér til Thich Nhat Hanh um það. Þetta er úr bók hans Demanturinn sem sker í gegnum blekking :
„Þegar við skynjum hlutina notum við almennt sverð hugmyndavinnunnar til að skera veruleikann í sundur og segja:„ Þetta verk er A og A getur ekki verið B, C eða D. “ En þegar A er skoðað í ljósi háðs samvinnu, þá sjáum við að A samanstendur af B, C, D og öllu öðru í alheiminum. 'A' getur aldrei verið til af sjálfu sér.Þegar við lítum djúpt inn í A, við sjáum B, C, D og svo framvegis. Þegar við skiljum að A er ekki bara A, skiljum við hið sanna eðli A og erum hæfir til að segja „A er A, “ eða „A er ekki A.“ En þangað til er A sem við sjáum bara blekking af hinni sönnu A. "
Zen kennarinn Zoketsu Norman Fischer var ekki sérstaklega að fjalla um Diamond Sutra hér, en það virðist tengjast -
Í búddistahugsun vísar hugtakið „tómleiki“ til afbyggðs veruleika. Því nær sem þú horfir á eitthvað því meira sem þú sérð að það er ekki til á neinn verulegan hátt, það gæti ekki verið. Þegar öllu er á botninn hvolft er allt bara tilnefning: hlutirnir hafa eins konar veruleika í því að þeir eru nefndir og hugmyndagerðir, en annars eru þeir í raun ekki til staðar. Að skilja ekki að tilnefningar okkar séu tilnefningar, að þær vísi ekki til neins sérstaklega, er að mistaka tómleika.
Þetta er mjög gróf tilraun til að skýra mjög djúpa og fíngerða sútra og ég ætla ekki að kynna það sem fullkominn visku um demantinn. Það er meira eins og að reyna að ýta okkur öllum í rétta átt.
